ผักไผ่ ผักแพว รหัส 7-34190-478

[ชนะชัย พิมพ์วงศ์]

ผักไผ่  ผักแพว รหัส 7-34190-478
ชื่อวิทยาศาสตร์ :  Polygonum odoratum Lour.
วงศ์  : POLYGONACEAE
ชื่อพื้นเมือง ผักไผ่ ผักแพว
ส่วนที่เป็นผัก ยอดอ่อน ใบอ่อน
ฤดูกาล / รส ตลอดปี / รสเผ็ดร้อน
การขยายพันธุ์ ปักชำ แยกต้นอ่อน
ประโยชน์ทางยา ขับลมในกระเพาะ ช่วยเจริญอาหาร
ลักษณะพฤกษศาสตร์ผักไผ่เป็นไม้พบตามป่า บริเวณริมลำธารน้ำที่มีความชื้นสูง และตามสวนบริเวณบ้านที่ชาวบ้านนำไปปลูกไว้ผักไผ่เป็นไม้ล้มลุกปีเดียว สูง 3-35 ซม.ลำต้นตั้งตรง บนลำต้นมีข้อเป็นระยะๆ บริเวณข้อมักมีรากงอกออกมา รูปร่างของใบเป็นรูปหอกหรือรูปหอกแกมรูปไข่ ขอบใบเรียบ ปลายใบแหลม ฐานใบรูปลิ่ม ใบกว้าง 2.5-3 ซม. ยาว 5.5-8 ซม. ก้านใบสั้น มีหูใบลักษณะเป็นปลอกหุ้มลำต้นบริเวณเหนือข้อ ดอกเป็น
ดอกช่อ  ดอกย่อยขนาดเล็กสีขาวนวล หรือสีชมพูม่วง ผลมีขนาดเล็ก
การปลูก ผักไผ่ขยายพันธุ์โดยการนำต้นอ่อนแยกไปเพาะในบริเวณที่ต้องการปลูก

ประโยชน์ทางยา     ผักไผ่รสร้อน สรรพคุณ ขับลม
ประโยชน์ทางอาหาร   ส่วนที่เป็นผัก/ฤดูกาล ยอดอ่อนและใบอ่อน ของผักไผ่รับประทานเป็นผักและเป็นเครื่องปรุงรส ออกยอดได้ตลอดปี
รสและประโยชน์ต่อสุขภาพ
รสเผ็ด ช่วยให้เจริญอาหารและขับลมในกระเพาะอาหาร ผักไผ่ 100 กรัมให้พลังงานต่อร่างกาย 54 กิโลแคลอรี่ ประกอบด้วยเส้นใย 1.9 กรัม แคลเซียม 79 มิลลิกรัม ฟอสฟอรัส 272 มิลลิกรัม เหล็ก 2.9 มิลลิกรัม วิตามินเอ 8,112 IU วิตามินบีหนึ่ง 0.05 มิลลิกรัม วิตามินบีสอง 0.59 มิลลิกรัม ไนอาซิน 1.7 มิลลิกรัม วิตามินซี 77มิลลิกรัม
การปรุงอาหาร   ผักไผ่เป็นผักที่ชาวบ้านนิยมรับประทาน โดยเฉพาะชาวเหนือกับชาวอีสาน นิยมนำมาปลูกไว้ในกระถางหรือในบริเวณบ้าน ผักไผ่มักรับประทานร่วมกับอาหารรสจัด เช่น น้ำพริก ลาบ ก้อย เป็นต้น