เนียมอ้ม รหัส 7-34190-001-291

[นางสาวศิริรัตน์ จำปางาม]

เนียมอ้ม รหัส 7-34190-001-291
ชื่ออื่น ๆ : เนียม ฝอยฝา(กรุงเทพฯ) ; ราม(ปัตตานี) ; ต๋านม่วง(เชียงใหม่) ; กระดูกกบ(สุราษฎร์ธานี) ; กกฟ้า , เล่งมุ้ง(จีน)
ชื่อสามัญ : -
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Chloranthus inconspicuous Sw.
ชื่ออื่น ๆ : เนียม ฝอยฝา(กรุงเทพฯ) ; ราม(ปัตตานี) ; ต๋านม่วง(เชียงใหม่) ; กระดูกกบ(สุราษฎร์ธานี) ; กกฟ้า , เล่งมุ้ง(จีน)
ชื่อสามัญ : -
ชื่อวงศ์ : CHLORANTHACEAE
ลักษณะทั่วไป : ต้น : เป็นพรรณไม้พุ่ม จะแตกกิ่งก้านสาขาออกรอบ ๆ ต้นมีสีเขียว ลำต้นจะสูงประมาณ 1-3 ฟุต
ใบ : เป็นไม้ใบเดี่ยว ออกเรียงตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ ลักษณะของใบรูปไข่ ปลายใบจะเรียวแหลม หรือมนก็มี โคนใบนั้นจะสอบผิวใบจะเป็นปุ่ม ๆ ขอบใบจักเป็นซี่ ๆ ทู่ ๆ ก้าน
ใบยาวประมาณ 0.5 นิ้ว มีสีเขียว
ดอก : ออกเป็นช่อยาว อยู่ตรงส่วนยอดของก้าน ก้าน ๆ หนึ่งจะมีช่อดอกอยู่ประมาณ 5-7 ช่อ ส่วนตัวดอกนั้นมีขนาดเล็ก จะออกตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ กลางดอกมีเกสร 3 อัน
ผล : เป็นรูปไข่ ก้านของผลนั้นจะค่อย ๆ เรียวไปหาโคน
การขยายพันธุ์ : เป็นไม้กลางแจ้ง ที่ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด
ส่วนที่ใช้ : ดอก และราก
สรรพคุณ : ดอก นำดอกมาชงเป็นยา แล้วดื่มแต่น้ำเพื่อแก้ไอ
ราก ชาวจีนนั้นจะใช้ปรุงเป็นยา แก้โรคมาลาเรีย ยาพอกหัวฝี หรือสิว ขับเหงื่อ
สรรพคุณ
1. นำใบแก่ที่ยังสีเขียวมา ลนไฟเล็กน้อย อย่าให้ไหม้ จะมีกลิ่นหอม
ทำเป็นบุหงารำไป
2. ใบแก่สด ใช้ทากับปูนสำหรับเคี้ยวหมากของคนแก่
3. กลิ่นนางอ้มคล้ายข้าวสุกที่นึ่งใหม่ จะบรรเทาอาการหอบหืด
4. ใช้ใบที่แห้งชงเป็นน้ำชาได้
ข้อห้ามใช้ : สำหรับรากนั้นอย่าใช้มากจนเกินขนาดหรือมากเกินไป เพราะจะเป็นพิษได้

ถิ่นที่อยู่ : มักจะพบต้นเนียมอ้มนี้ อยู่ตามป่าชื้นทั่ว ๆ ไป