มะดัน รหัส 7-34190-001-405
ชื่อ มะดัน
2. ชื่ออื่น -
3. ชื่อวิทยาศาสตร์ Garcinia schomburgkiana Pierre
4. วงศ์ GUTTIFERAE
5. ชื่อสามัญ Madan
6. แหล่งที่พบ พบทั่วไปของทุกภาคมากภาคกลาง
7. ประเภทไม้ ไม้ยืนต้น
8. ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ ต้น ไม้ยืนต้นขนาดกลางสูง 5-10 เมตร แตกกิ่งก้านเล็กๆ มากมาย โคนกิ่งเล็กๆ จะเป็นเต้านูนรอบบางต้นมีกิ่งเล็กๆ งอกสานกันไปมาคล้ายรังนก เรียก รกมะดัน
ใบ เป็นใบรูปหอกสีเขียวแข็งออกเป็นคู่ตรงข้ามกันเป็นมัน ใบยาวประมาณ 9 ซม. กว้าง 2.5 ซม. ปลายแหลม
ดอก ดอกออกเป็นกลุ่ม 3-6 ดอก ดอกเดี่ยวเล็กๆ ดอกสีเขียวและแดงเรื่อๆ มี 4 กลีบ ยาว 6.5 มม. กว้าง 3 มม. ออกตามข้อ
ผล เป็นรูปกลมยาวปลายเรียวหรือยาวรี ผลยาว 5-7 ซม. กว้าง 2-3 ซม. ผลสีเขียวเป็นมันรสเปรี้ยวจัด
9. ส่วนที่ใช้บริโภค ยอดอ่อน ใบอ่อน ผลอ่อน 10. การขยายพันธุ์ เมล็ด
11. สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม ชอบดินร่วนซุยชุ่มชื้นขึ้นบริเวณป่าโปร่ง ป่าละเมาะทั่วไปหรือที่ลุ่มต่ำ
12. ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ ยอดอ่อน ใบอ่อน (ฤดูฝน) ผล เดือนสิงหาคม – กันยายน
13. คุณค่าทางอาหาร คุณค่าทางอาหารในส่วนที่รับประทานได้ 100 กรัม ประกอบด้วย
(http://ict2.warin.ac.th/botany/index.php?action=dlattach;topic=20.0;attach=146;image)
14. การปรุงอาหาร ยอดอ่อน ใบอ่อน รับประทานเป็นผักสดหรือลวกร่วมกับน้ำพริก ยำ ผล นำมาปรุงให้ รสเปรี้ยวให้แทนมะนาวได้ เช่น แกงสายบัว แกงส้ม แกงปลา น้ำพริกมะดัน ซอยใส่ ข้าวคลุกกะปิ หรือนำไปดอง 15. ลักษณะพิเศษ ใบมีรสเปรี้ยว ผลรสเปรี้ยวจัด บำรุงโลหิต ช่วยขับเสมหะ ขับฟอกโลหิต ระบายอ่อนๆ
16. ข้อควรระวัง -
17. เอกสารอ้างอิง
กองโภชนาการ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. 2535. คุณค่าทางโภชนาการของอาหารไทย. 48 หน้า.
คณะอนุกรรมการประสานงานวิจัยและพัฒนาทรัพยากรป่าไม้และไม้โตเร็วอเนกประสงค์. 2540. ไม้อเนกประสงค์ กินได้. 486 หน้า.
เต็ม สมิตินันทน์. 2523. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย (ชื่อพฤกษศาสตร์-ชื่อพื้นเมือง). กรมป่าไม้ 379 หน้า.
วัชรี ประชาศรัยสรเดช. 2542. ผักพื้นเมือง เหนือ อีสาน ใต้. 81 หน้า.
สถาบันการแพทย์แผนไทย กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. 2542. ผักพื้นบ้านภาคกลาง 279 หน้า.
สำนักงานคณะกรรมการการสาธารณสุขมูลฐาน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข สถาบันการแพทย์แผนไทย กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. 2538. ผักพื้นบ้าน : ความหมายและภูมิปัญญาของสามัญชนไทย 261 หน้า.