ประดู่บ้าน รหัส 7-34190-001-223
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Pterocarpus indicus Willd.
วงศ์ PAPILIONACEAE
ชื่ออื่น ประดู่ลาย, ประดู่กิ่งอ่อน,ประดู่อังสนา
ลักษณะวิสัย : ไม้ต้น
ไม้ต้น สูง 15-25 เมตร เรือนยอดแผ่กว้างเป็นทรงกลมหนาทึบ
เปลือกสีน้ำตาลแตกเป็นสะเก็ดทั่วๆ ไป
ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงสลับใบย่อย แผ่นใบย่อยรูปรี โคนใบมนกว้าง ค่อยๆ สอบเข้าหาปลายใบ ขอบใบเรียบ
ช่อดอกเกิดตามง่ามใบใกล้ปลายกิ่ง ดอกสีเหลือง
ผลเป็นฝักแบน ตรงกลางนูนแล้วลาดออกเป็นครีบบางๆ โดยรอบ มี 1 เมล็ด ผลแก่เดือนพฤษภาคม-มิถุนายน
พบทั่วไปตามป่าดิบชื้นและป่าเบญจพรรณ
ขยายพันธุ์ :เมล็ด และใช้กิ่งปักชำ
ต้น เป็นไม้ผลัดใบขนาดใหญ่ สูง 20 เมตร เปลือกนอกสีน้ำตาลเทา หนาแตกหยาบๆ เป็นร่องลึก เรือนยอดรูปคล้ายทรงกระบอก
ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนกมีใบย่อย 7-13 ใบ รูปขอบขนานแกมรูปไข่ ผิวใบเกลี้ยงโคนใบกว้าง กลมมน และเรียวไปทางปลายใบ
ดอก ดอก เป็นช่อตามซอกใบ ใกล้ยอดกลีบของกลีบดอก 1 – 15 เซนติเมตร ผล ผลเป็นแผ่นกลมแบนมีปีกโดยรอบ มีเมล็ดเดี่ยวอยู่กลางผลขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 6 – 10 เซนติเมตร เมื่อแก่จะเป็นสีน้ำตาล
เมล็ด อยู่ในผลตรงกลางผลมีประมาณ 1 – 2 เมล็ด พบในป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรังทั่วไปยกเว้นในภาคใต้ในระดับความสูงจากน้ำทะเล 100-600 เมตร จากน้ำทะเล 100-600 เมตร เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง
ข้อมูลจากเอกสาร เนื้อไม้แข็งสีขาวอมเหลือง แก่นสีน้ำตาลแกมแดงมีลวดลายสวยงามทนทาน ไสกบตกแต่งและชักเงาได้ดี ใช้ในการก่อสร้าง ทำพื้นบ้าน เสา รอด ทำเกวียน เครื่องเรือน และด้ามเครื่องมือเครื่องใช้ เปลือกและแก่นให้สีน้ำตาลใช้ย้อมผ้า
ข้อมูลจากภูมิปัญญาไทย ใช้เนื้อไม้ในการก่อสร้าง ทำฝาบ้าน พื้นบ้าน ทำเสา ทำคาน
เปลือกให้น้ำฝาดสำหรับฟอกหนัง และให้สีน้ำตาลสำหรับย้อมผ้า แก่นให้สี สีแดงคล้ำ