ภาพวาดและสักรวา - ดอกหญ้า
(http://ahph9thi.gotoknow.org/assets/media/files/000/476/885/original_NgonKaiTH.jpg)
สักรวา ดอกหญ้า ที่ดารดาษ
ไร้ผู้ปรารถ- นาหา นิจจาเอ๋ย
เจ้าซ่อนงาม ไร้ผู้ จะชูเชย
เขาละเลย ผ่านไป ไม่ชิดชม
ฤาใครเห็น งามเจ้า เท่าข้าเห็น
เจ้ารำเค็ญ เช่นไร ไม่เคยข่ม
ประดับทุ่ง ลานตา น่าภิรมย์
"คนงายงม" ใครกล่าว ช่างเขาเอย
สักรวาบทนี้ แต่งเพราะการเรียนวิชาภาษาไทยตอนอยู่ชั้นมัธยมปลายกับ อ.เรืองอุไร กุศลาสัย (ท่านมาช่วยสอนชั้นมัธยมปลายให้กับโรงเรียนสาธิตของมหาวิทยาลัยศิลปากร)
ยังจำภาพท่าน ที่ราวกับคุณป้าใจดี มาช่วยตรวจบทเรียนให้เด็กๆ ไม่เว้นแม้ในเวลาพักทานอาหารกลางวันได้มาจนถึงทุกวันนี้
ท่านได้ช่วยแก้ไขถ้อยคำเพื่อให้สละสลวยขึ้น ดังในช่วง "ไร้ผู้ปรารถนาหา นิจจาเอ๋ย" นั้น เดิมได้แต่งว่า "ไร้ผู้ ปรารถนา นิจจาเอ๋ย" เพื่อเพิ่มพยางค์และน้ำหนักของเนื้อความให้มากขึ้น
หรือช่วง "เขาละเลยผ่านไป ไม่ชิดชม" แก้จากเดิมคือ "เขาละเลยผ่านไป ไม่เชยชม" เพราะท่านว่าน่าจะใช้คำ "ชิดชม" แทน "เชยชม" เพื่อให้เสียงสั้นเข้า ราวกับการเน้นความ
คุณครูทุกท่านเปรียบได้กับบิดามารดา ขอกราบขอบพระคุณวิธีการใช้ภาษาที่เคยได้รับการสั่งสอนมาค่ะ
ที่มา : http://www.gotoknow.org/posts/498030
สักวาก็แต่งดี รูปก็สวย