งานสวนพฤกษศาสตร์โรงเรียน โรงเรียนวารินชำราบ สพม. เขต 29

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Plumbago auriculata Lam
ชื่อวงศ์ : PLUMBAGINACEAE
ชื่อสามัญ : Cape leadwort, Leadwort
ชื่อพื้นเมือง : เจตมูลเพลิงฝรั่ง
ลักษณะทั่วไป (Characteristic) : ไม้พุ่มขนาดเล็ก ลำต้นแตกกิ่งก้านเป็นพุ่มค่อนข้างโปร่ง
ใบ (Foliage) : ใบเดี่ยว เรียงสลับ ใบรูปไข่กลับ กว้าง 3-4 เซนติเมตร ยาว 5-7 เซนติเมตร ปลายใบมน โคนใบ
เรียวเเหลม ผิวใบด้านบนสีเขียวสด ผิวใบด้านล่างมีขนอ่อน สากระคายมือ
ดอก (Flower) : สีขาวปนฟ้าอมเทา ออกเป็นช่อแบบข่อกระจุกแน่นที่ปลายกิ่ง กลางกลีบดอกคล้ายกับเป็นร่อง โคนเชื่อมติดกันเป็นหลอดเล็ก  มีรยางค์เล็กๆยื่นออกมา และมีต่อมน้ำเหนียวๆ เกาะติดมือ    ปลายแยกเป็น  5
แฉก   ดอกดก   ดอกบานเต็มที่กว้างประมาณ 3 เซนติเมตร
การใช้งานด้านภูมิทัศน์ (Landscape Used) :     เลี้ยงง่าย  ปลูกประดับสวน ริมทะเล  ดอกสวยงามในฤดูหนาว ควรตัดแต่งหลังดอกโรยและป้องกันราดำในฤดูฝน
ใช้ปลูกเป็นไม้ประดับตกแต่ง เป็นไม้พุ่มต่ำได้ จะให้ดอกสวยงาม หรือใช้ปลูกริมรั้ว จะมีความคงทนมาก ดอกใช้ประดับหรือปักแจกันได้

ชื่อวิทยาศาสตร์ :  Haldina cordifolia (Roxb.) Ridsdale
วงศ์ :  RUBIACEAE

ชื่อสามัญ : 
ชื่ออื่น :  กระทุ่มขว้าว (ตาก); กระทุ่มดง, กระทุ่มแดง (กาญจนบุรี); กว้าว, ขว้าว, คว่าว (ภาคกลาง, ภาคเหนือ); กาว (เลย); ขาว (อุบลราชธานี, อุดรธานี); ขะเฝ่า (จันทบุรี); จะวาว (เขมร-สุรินทร์); ตองแดงเหลือง, ตะเพียนทอง (ลำปาง); ตองเหลือง, ตานควาย, ตุ้มควาย (เชียงใหม่); ตุ้มกว้าว (ภาคเหนือ); ตุ้มก้านแดง, เฝ้า (เพชรบูรณ์); ล่องเลาะ (นครราชสีมา); วาว (สุราษฎร์ธานี)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ :
ขว้าวเป็นไม้ต้นผลัดใบขนาดใหญ่ 
ใบ เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก ใบเดี่ยว ป้อม รูปหัวใจ โคนใบโค้งกว้างและเว้าหยักลึกตรงรอยต่อก้านใบ ปลายใบมน ขอบเรียบ แผ่นใบด้านบนมีขนสาก หูใบอยู่ระหว่างก้านใบ รูปไข่กว้าง ปลายมน ประกบติดกันเป็นคู่ที่ยอด ร่วงง่าย
ช่อดอก แบบช่อกระจุกแน่น รูปทรงกลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1.1 ซม. ออก 1-5 ช่อตามง่ามใบหรือเหนือรอยแผลใบตามปลายกิ่ง  ดอกเล็ก มีจำนวนมาก สีเหลือง กลิ่นหอมอ่อน ผล  แห้ง แตก รูปรี ผิวแข็ง รวมกันบนก้านช่อ เป็นก้อนกลม เมล็ดรูปรี ยาว 4 - 5 มม.มีปีกบาง 1 ปีก  ออกดอกระหว่างเดือน มีนาคม - พฤษภาคม 
การขยายพันธุ์   เพาะเมล็ด   
ประโยชน์  เนื้อไม้ใช้ก่อสร้างภายใน 
ถิ่นกำเนิด  จีนตอนใต้ อินเดีย  ศรีลังกา พม่า ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซียตอนเหนือ ในประเทศไทย มีการกระจายทั่วทุกภาค ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าเต็ง ที่สูงตั้งแต่ระดับน้ำทะเลจนถึง 80 ซม.

ชื่อทั่วไป   หว้า
ชื่อสามัญ    Bo Tree, Sacred Fig Tree, Pipal Tree, peepul tree
ชื่อวิทยาศาสตร์  Syzygium cumini (L.) Skeels
วงศ์-  BORAGINACEAE
ชื่ออื่นๆหว้า, ห้าขี้แพะ
ถิ่นกำเนิดจากอินเดียจนถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในไทยพบทั่วไปตามป่าดิบชื้น
    และป่าผลัดใบ
ประเภท   ไม้ยืนต้น
รูปร่างลักษณะ  ลำต้น  ไม้ยืนต้นสูง 10-35 เซนติเมตร เปลือกต้นค่อนข้างเรียบ สีน้ำตาล
-  ใบ  ใบเดี่ยว ออกตรงข้าม รูปไข่หรือรูปรี กว้าง 3-7 ซม. ยาว 8-14 ซม.มีจุดน้ำมันที่บริเวณขอบใบ
         -  ดอก ดอกช่อ สีขาวหรือสีเหลืองอ่อน ออกที่ซอกใบหรือปลายยอด ฐานรองดอกเป็นรูปกรวย กลีบเลี้ยง 4 กลีบ กลีบดอก 4 กลีบ เกสรตัวผู้มีจำนวนมาก ออกดอกและติดผลราวเดือน ธันวาคม - มิถุนายน
  -  ผล  เป็นผลสด รูปรีแกมรูปไข่ ฉ่ำน้ำ สีม่วงดำ ผิวมัน มีขนาด 1 ซม. ผลแก่ ราวเดือนพฤษภาคม
-  เมล็ด  มี 1 เมล็ด รูปไข่
การขยายพันธ์  ขยายพันธุ์ โดยการเพาะเมล็ด  ตอนกิ่ง
สภาพที่เหมาะสม สภาพดินร่วนที่อุดมสมบูรณ์ ขึ้นได้ทั่วไป ตั้งแต่ระดับใกล้น้ำทะเล จนถึง ระดับความสูง 1,100 เมตร
ประโยชน์ เปลือกต้น ต้มน้ำดื่มแก้บิด อมแก้ปากเปื่อยเนื้อไม้ ใช้ทำสิ่งปลูกสร้างที่อยู่ในร่ม
-  ผลดิบ แก้ท้องเสีย ผลสุก รับประทานได้ ใช้ทำเครื่องดื่ม มีรสเปรี้ยวอมฝาด สามารถนำไปทำน้ำผลไม้ ไวน์เป็นเครื่องดื่มที่ให้สีม่วงกินแก้ท้องร่วงและบิด
-  เมล็ด มีสารช่วยลดน้ำตาลในเลือด แก้ท้องเสีย ถอนพิษจากเมล็ดแสลงใจ

ชื่อวิทยาศาสตร์: Clitornia ternatea L.
ชื่อวงศ์:   PAPILIONACEAE
ชื่อสามัญ: Butterfly Pea Blue Pea Mussel - Shell Creeper
ชื่อท้องถิ่น: เอื้องชัน แดงชัน อูบีกือลิง
ลักษณะวิสัย: ไม้เลื้อย   
ลักษณะ:
ลำต้นมีสีเขียวมีขน ใบสีเขียวเป็นไม้ไม่ผลัดใบ ดอกสีน้ำเงินแก่ตรงกลางมีสีเหลืองบางชนิดมีสีขาวสีม่วงอ่อน ผลแบบฝักถั่ว ขึ้นได้ดีในดินทั่วไป ชอบความชื้นปานกลาง ขึ้นงอกงามดีในดินที่มีอินทรีย์วัตถุสูง ชอบแสงทั้งวันอัตราการเจริญเติบดีมาก นิยมปลูกตามรั้ว เป็นซุ้ม

การกระจายพันธุ์:
เป็นพันธู์ไม้ในเขตร้อน ขึ้นได้ทั่วไป
ประโยชน์:
ดอกสกัดสีมาทำสีประกอบอาหารได้ ดอกมีคุณค่าทางสมุนไพรช่วยปลูกผม ราก บำรุงตาแก้ตาฟาง ตาแฉะ ปรุงเป็นยาขับปัสสาวะ รากใช้ถูฟันแก้ปวดฟัน

ชื่อวิทยาศาสตร์ :  Agave  spp.
วงศ์ : AGAVACEAE
ชื่อสามัญ : Agave
ชื่ออื่น :
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ลำต้นไม่มี แตกกอกลมความสูง 0.4 – 2 เมตร ขนาดทรงพุ่ม 0.3 – 1 เมตร ใบ บางชนิดมีหนาม บางชนิดคล้ายหนวดไม่มีหนาม เรียงตัวเหมือนกลีบ กุหลาบ ดอก ช่อสูง 6 เมตร หรือกว่านั้น ดอกสีเหลืองเล็ก ๆ จำนวนมาก
          อากาเว่ มีถิ่นกำเนิดในประเทศเม็กซิโก เป็นพืชที่ทนต่อความแห้งแล้งและการขาดน้ำได้เป็นอย่างดี อีกทั้งการเจริญเติบโตยังช้าอีกด้วย กล่าวกันว่ากว่าที่อากาเว่จะออกดอกได้อาจต้องใช้เวลานับ 10 ปีเลยทีเดียว
ประโยชน์ :  ปลูกเป็นไม้ประดับ เส้นใยทำชือก กระเป๋าถือ เสื้อผ้า