งานสวนพฤกษศาสตร์โรงเรียน โรงเรียนวารินชำราบ สพม. เขต 29

กกช้าง รหัส  7-34190-001-224
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Typha angustifolia L.
วงศ์ TYPHACEAE         
ชื่อสามัญไทย ธูปฤๅษี กกช้าง กกธูป เฟื้อง หญ้ากกช้าง หญ้าปรือ หญ้าเฟื้อง เฟื้อ (กลาง); ปรือ (ใต้); หญ้าสลาบหลวง (เหนือ) หญ้าสะลาบหลวง
ชื่อสามัญอังกฤษ lesser reedmace, narrow-leaved cat tail, bulrush, cattail, flag, reedmace tule, narrowleaf cattail
กกช้างเป็นไม้ล้มลุกสองปี เหง้ากลม แทงหน่อขึ้นเป็นระยะสั้นๆ ใบเดี่ยว เรียงสลับระนาบเดียว รูปแถบกว้าง 1.2-1.8 ซม. ยาวประมาณ ๒ ม. แผ่นใบด้านบนโค้งเล็กน้อยเพราะมีเซลล์หยุ่นตัวคล้ายฟองน้ำหมุนอยู่กลางใบ ส่วนด้านล่างแบน ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ดอกมีจำนวนมาก ติดกันแน่น สีน้ำตาล ลักษณะคล้ายธูปดอกใหญ่ ก้านช่อดอกกลม แข็ง ดอกแยกเพศ แบ่งเป็นตอนเห็นได้ชัด กลุ่มดอกเพศผู้อยู่ปลายก้าน รูปทรงกระบอกยาว 15-30 ซม. และทิ้งช่วงห่างกลุ่มดอกเพศเมีย 0.5-12 ซม. ดอกเพศผู้มีเกสรเพศผู้ 2-3 อัน และมีขนแบนรูซ้อน 3 เส้น กลุ่มดอกเพศเมียรูปทรงกระบอกเช่นกันแต่ใหญ่กว่าดอกเพศผู้ ยาว 3-28 ซม. เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 ซม. มีใบประดับย่อย (bracteole) เป็นส้นปลายสีน้ำตาลมากมายแซมดอก โคนก้านชูเกสรเพศเมีย (gynophore) มีขนยาวสีเงินหลายเส้น ดอกแก่จะแตกเห็นเป็นขนขาวฟู รังไข่มีช่องเดียว มีออวุล 1 เม็ด ผลเล็กมาก เมื่อแก่แตกตามยาว
ใบยาวและเหนียวนิยมใช้ทำเครื่องจักสาน เช่น เสื่อ ตะกร้า ใช้มุงหลังคา กินได้ แป้งที่ได้จากลำต้นใต้ดินและรากใช้บริโภคได้เช่นกัน ในอินเดียเคยใช้ก้านช่อดอกทำปากกา และเชื่อว่าลำต้นใต้ดินและรากใช้เป็นยาบำบัดโรคบางชนิด เช่น ขับปัสสาวะ เยื่อ (pulp) ของต้นกกช้างนำมาใช้ทำใยเทียม (rayon) และกระดาษได้ มีเส้นใย (fibre) เส้นใยมีสีขาวหรือน้ำตาลอ่อน นำมาทอเป็นผ้าใช้แทนฝ้ายหรือขนสัตว์
ธูปฤาษีอาจช่วยทำให้วัฏจักรของแร่ธาตุอาหารในดินสมบูรณ์ขึ้นซึ่งเป็นที่ทราบกันดีแล้วว่าในองค์ประกอบของส่วนต่างๆ ของธูปฤาษีจะมีแร่ธาตุอาหารชนิดต่างๆ ที่เกิดจากการดูดซึมเข้าไปเพื่อใช้ในการเจริญเติบโต และเมื่อธูปฤาษีตายลง หรืออาจแก่ตาย หรือเกิดจากการกำจัดก็ตาม ก็จะมีการย่อยสลาย (decomposition) จะทำให้แร่ธาตุอาหารกลับสู่ดิน ทำให้สามารถเพาะปลูกได้
- ซากของธูปฤาษี สามารถนำมาใช้เป็นวัสดุคลุมผิวดิน (mulching) เพื่อลดการสูญเสียความชื้นออกจากผิวดิน หรือลดการปะทะของน้ำฝนที่ตกลงมาก วิธีเป็นการปฏิบัติในแปลงปลูกพืชยืนต้น พวกไม้ผลชนิดต่างๆ
- ธูปฤาษีที่ขึ้นตามธรรมชาติ อาจนำมาใช้เลี้ยงสัตว์ได้
- ธูปฤาษีช่วยเพิ่มอินทรียวัตถุในดิน สามารถให้ประโยชน์แก่ดินในแง่ของอินทรียวัตถุ (organic matter) ได้ การไถกลบเศษซากธูปฤาษี
ประโยชน์ของธูปฤาษีนอกเหนือการเกษตร
- ใช้ธูปฤาษีเป็นวัสดุเชื้อเพลิง
- ใช้เป็นวัตถุดิบในการทำเครื่องใช้ต่าง เช่น นำมามุงหลังคาบ้าน ทำฝาบ้าน การสานชนิดต่างๆในทางหัตถกรรมพื้นบ้าน อุตสาหกรรมครัวเรือน
- ใช้ทำเยื่อกระดาษ - ใช้เป็นปุ๋ยพืชสด หรือทำปุ๋ยหมักบำรุงดินได้
- ใช้เป็นอาหารเลี้ยงสัตว์เคี้ยวเอื้อง

ประดู่บ้าน  รหัส  7-34190-001-223
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Pterocarpus indicus Willd.
วงศ์ PAPILIONACEAE
ชื่ออื่น  ประดู่ลาย, ประดู่กิ่งอ่อน,ประดู่อังสนา
ลักษณะวิสัย : ไม้ต้น
ไม้ต้น  สูง 15-25 เมตร  เรือนยอดแผ่กว้างเป็นทรงกลมหนาทึบ 
เปลือกสีน้ำตาลแตกเป็นสะเก็ดทั่วๆ ไป 
ใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ เรียงสลับใบย่อย แผ่นใบย่อยรูปรี  โคนใบมนกว้าง ค่อยๆ สอบเข้าหาปลายใบ  ขอบใบเรียบ 
ช่อดอกเกิดตามง่ามใบใกล้ปลายกิ่ง ดอกสีเหลือง 
ผลเป็นฝักแบน ตรงกลางนูนแล้วลาดออกเป็นครีบบางๆ โดยรอบ มี 1 เมล็ด ผลแก่เดือนพฤษภาคม-มิถุนายน 
พบทั่วไปตามป่าดิบชื้นและป่าเบญจพรรณ 
ขยายพันธุ์ :เมล็ด และใช้กิ่งปักชำ
ต้น เป็นไม้ผลัดใบขนาดใหญ่ สูง 20 เมตร เปลือกนอกสีน้ำตาลเทา หนาแตกหยาบๆ เป็นร่องลึก เรือนยอดรูปคล้ายทรงกระบอก
ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนกมีใบย่อย 7-13 ใบ รูปขอบขนานแกมรูปไข่ ผิวใบเกลี้ยงโคนใบกว้าง กลมมน และเรียวไปทางปลายใบ
ดอก ดอก เป็นช่อตามซอกใบ ใกล้ยอดกลีบของกลีบดอก 1 – 15 เซนติเมตร ผล ผลเป็นแผ่นกลมแบนมีปีกโดยรอบ มีเมล็ดเดี่ยวอยู่กลางผลขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 6 – 10 เซนติเมตร เมื่อแก่จะเป็นสีน้ำตาล
เมล็ด อยู่ในผลตรงกลางผลมีประมาณ 1 – 2 เมล็ด พบในป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรังทั่วไปยกเว้นในภาคใต้ในระดับความสูงจากน้ำทะเล 100-600 เมตร จากน้ำทะเล 100-600 เมตร เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง
ข้อมูลจากเอกสาร เนื้อไม้แข็งสีขาวอมเหลือง แก่นสีน้ำตาลแกมแดงมีลวดลายสวยงามทนทาน ไสกบตกแต่งและชักเงาได้ดี ใช้ในการก่อสร้าง ทำพื้นบ้าน เสา รอด ทำเกวียน เครื่องเรือน และด้ามเครื่องมือเครื่องใช้ เปลือกและแก่นให้สีน้ำตาลใช้ย้อมผ้า
ข้อมูลจากภูมิปัญญาไทย ใช้เนื้อไม้ในการก่อสร้าง ทำฝาบ้าน พื้นบ้าน ทำเสา ทำคาน
เปลือกให้น้ำฝาดสำหรับฟอกหนัง และให้สีน้ำตาลสำหรับย้อมผ้า แก่นให้สี สีแดงคล้ำ

หูปลาช่อน  รหัส  7-34190-001-221     
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Acalypha wilkesiana Mull. Arg.
ชื่อวงศ์ : EUPHORBIACEAE         
ชื่อสามัญ : Copper beef-steak, Copper leaf,
Painted copperleaf, Jacob's coat
ชื่อพื้นเมือง : ใบเงิน โพเงิน โพด่าง โพแดง โพทอง
โพสาย  แสงทอง หูกระต่าย
ชนิดพืช [Plant Type] : ไม้พุ่ม
ลักษณะทั่วไป (Characteristic) : ไม้พุ่มขนาดเล็ก ลำต้นสีน้ำตาล ตั้งตรง มีขนนุ่ม
ใบ (Foliage) :  ใบเดี่ยว เรียงสลับ ใบมีรูปร่างหลายแบบทั้งเเบบใบรูปกลม รูปไข่ รูปรีหรือรูปหัวใจ กว้าง 7-9 เซนติเมตร  ยาว 12-14 เซนติเมตร ปลายใบมนหรือแหลมเรียวยาวคล้ายหาง โคนใบเว้า ขอบใบหยักหรือจักแบบฟันเลื่อย แผ่นใบมีหลายสีแล้วแต่พันธุ์ เข่น สีเหลืองอ่อน น้ำตาลแดง หรือมีจุดประสีต่างๆ
ดอก (Flower) : สีขมพู ออกเป็นข่อแบบช่อเชิงลดที่ปลายกิ่ง ช่อดอกตั้งขึ้น ดอกย่อยมีขนาดเล็ก โคนกลีบดอกเชื่อมกันเป็นหลอด
ผล (Fruit) : ผลแห้งแตก
การใช้งานด้านภูมิทัศน์ (Landscape Used) : ปลูกเป็นกลุ่มประดับสวน ปลูกเป็นรั้ว ริมถนน ทางเดิน  ตัดเเต่งทรงพุ่ม ปลูกริมทะเลได้
ประโยชน์ :  ใบมีสรรพคุณใช้คั้นหยอดแก้เจ็บตา แก้เจ็บหู ดอกใช้สมานแผล ห้ามเลือด

อังกาบ รหัส   7-34190-001-217
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Barleria cristata L.
ชื่อวงศ์ : Acanthaceae
ชื่อสามัญ : Philippine violet
ชื่อพื้นเมือง : ก้านชั่ง คันชั่ง อังกาบเมือง ลืมเฒ่าใหญ่
ทองระอา อังกาบกานพลู
ชนิดพืช [Plant Type] : ไม้ดอกล้มลุก
ลักษณะทั่วไป (Characteristic) : ไม้ดอกล้มลุก ลำต้นและกิ่งก้านมีขน
ใบ (Foliage) :    ใบเดี่ยว   เรียงตรงข้าม  ใบรูปรีถึงรูปรีแกมรูปขอบขนาน  กว้าง 1-4 เซนติเมตร  ยาว 3-12 เซนติเมตร  ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ขอบใบเรียบ แผ่นใบสีเขียวเข้ม
ดอก (Flower) :  สีขาว ม่วง หรือม่วงแถบขาว ออกเป็นดอกเดี่ยวหรือเป็นช่อแบบข่อเชิงลดตามซอกใบ  ใกล้
ปลายกิ่ง   ช่อละ 2-3 ดอก   กลีบเลี้ยงสีเขียวสั้น   ใบประดับสีขาวปนเขียว  รูปเรียวยาวปลายเเหลม  ขอบเป็น
หนาม    โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอด   ปลายแยกอยู่ชิดกันด้านบน 4 แฉก   รูปไข่ อยู่ด้านล่าง 1 แฉก รูปเกือบกลม ดอกบานเต็มที่กว้างประมาณ 3 เซนติเมตร
ผล (Fruit) : ผลแห้งแตก รูปรียาว
การใช้งานด้านภูมิทัศน์ (Landscape Used) : ดอกสวย ปลูกเป็นกลุ่มประดับสวนหย่อม ทำเป็นรั้ว ริมทางเดิน
ริมน้ำตก ลำธาร ริมทะเล ไม่ทนน้ำท่วมขัง
ประโยชน์ : รากมีสรรพคุณเป็นยาขับปัสสาวะและฟอกโลหิต
แหล่งที่พบ  หน้าห้องสมุด

พลับพลึงตีนเป็ด  รหัส  7-34190-001-219
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hymenocallis littoralis Salisb.
ชื่อวงศ์ : AMARYLLIDACEAE
ชื่อสามัญ : Spider lily
ชื่อพื้นเมือง : -
ชนิดพืช [Plant Type] : ไม้พุ่ม
ลักษณะทั่วไป (Characteristic) : ไม้พุ่มขนาดเล็ก มีหัวใต้ดินลักษณะเป็นกลีบๆเรียงเวียนเป็นวงซ้อนอัดแน่นเป็นลำต้นเทียม เจริญเติบโตเป็นช่อชูส่วนของใบขึ้นมาเหนือดิน แตกกอ
ใบ (Foliage) :   ใบเดี่ยว  เรียงเวียนสลับถี่รอบต้น ใบรูปใบหอกแกมรูปขอบขนาน กว้าง 4-5 เซนติเมตร  ยาว 100-120 เซนติเมตร   ปลายเรียวมนถึงแหลมทู่ โคนใบแผ่เป็นกาบหุ้มลำต้น ขอบใบเรียบ แผ่นใบหนา  สีเขียว
เป็นมัน ปลายใบอ่อนโค้งลง
ดอก (Flower) : สีขาว มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ออกเป็นช่อแบบช่อซี่ร่มที่กลางต้น ก้านช่อดอกแข็งและค่อนข้างแบนยาว 30-45เซนติเมตร  ช่อละ 4-8 ดอก  ดอกย่อยเกิดเดี่ยวๆ บนปลายก้านดอกย่อย กลีบเลี้ยง 5 กลีบ  รูปเรียวยาว    กลีบดอกโคนกลีบดอกติดกันเป็นหลอด  ปลายแยกเป็น 6 แฉก   มีส่วนที่ยื่นออกมาเป็นรูปแถบเรียวเล็ก ดอกบานเต็มที่กว้าง 8-10 เซนติเมตร
ผล (Fruit) : ผลแห้งแตก เมล็ดรูปกลม สีดำ
การใช้งานด้านภูมิทัศน์ (Landscape Used) :  ดอกมีกลิ่นหอม  นิยมปลูกประดับสวน ริมน้ำตก ลำธาร ริมถนน ทางเดิน ปลูกในอาคาร ริมทะเล ทนน้ำขังแฉะ

ซองออฟอินเดีย รหัส  7-34190-001-220
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dracaena reflexa (Decne.) Lam.
ชื่อวงศ์ : AGAVACEAE   
ชื่อสามัญ : Song of India
ชื่อพื้นเมือง : -
ชนิดพืช [Plant Type] : ไม้พุ่ม
ลักษณะทั่วไป (Characteristic) :  ไม้พุ่มขนาดกลาง ลำต้นกลม ทรงพุ่มทึบบริเวณยอด แตกกิ่งตามข้อ แตกหน่อ
จากโคนต้น กิ่งอ่อนโน้มลงเล็กน้อย เปลือกสีน้ำตาลอมเทา
ใบ(Foliage) : ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับถี่ๆ ที่ปลายกิ่ง ใบรูปใบหอกกว้าง 1.5-2 เซนติเมตร ยาว 5-8 เซนติเมตร
ปลายใบแหลม  โคนใบเป็นกาบหุ้มลำต้น  ขอบใบเรียบ  ผิวใบด้านบนสีเขียว  ขอบใบเป็นสีเหลือง
ดอก (Flower) :    สีขาวนวล  ออกเป็นช่อแบบช่อกระจะที่ปลายกิ่ง  โคนกลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอด  ยาว
ประมาณ 0.5 เซนติเมตร  ไม่พบว่ามีดอกในประเทศไทย
ผล (Fruit) : ผลสด ค่อนข้างกลม เมื่อสุกสีแดงอมส้ม มีหลายเมล็ด
การใช้งานด้านภูมิทัศน์ (Landscape Used) :   ทรงพุ่มสวย  นิยมปลูกประดับเป็นไม้ประธานสวนหย่อม  ริมสระ
ว่ายน้ำ  ริมทะเล มุมอาคาร ในอาคาร ตัดแต่งพุ่มได้

ชื่อวิทยาศาสตร์ Sauropus thorelii Beille
วงศ์ EUPHORBIACEAE
ลักษณะ
"ใคร่หอม" เป็นไม้ยืนต้นขนาดย่อม สูงเต็มที่ไม่เกิน 6.8 เมตร ลำต้นเดี่ยวตั้งตรง เนื้อไม้แข็ง กิ่งแขนงแตกเป็นพุ่มทึบและกิ่งอ่อนจะพันกันเหมือนไม้เถาเลื้อยเปลือกบาง ผิวเรียบ สีน้ำตาลแดง ใบเป็นใบประกอบแบบขนนกปลายคี่ ออกเรียงสลับ 6-8 คู่ รูปใบหอบแกมรูปรี ปลายและโคนแหลม ก้านใบยาว 1-1.5 ซ.ม. ขอบใบเป็นคลื่น เวลาใบดกจะเป็นพุ่มแน่นให้ร่มเงาดี
ดอก จะโดดเด่นเป็นพิเศษคือ เป็นสีแดงอมม่วงขนาดเล็กมาก ออกเป็นช่อกระจุกคล้ายช่อดอก "มะเฟือง" หรือ "มะยม" ตามลำต้นและตามกิ่ง ตามซอกใบ แต่ละช่อ 50-100 ดอก มีกลิ่นหอมเย็นคล้ายกลิ่นเครื่องยาจีน เป็นที่น่าประหลาดใจยิ่ง เวลาได้สูดดมจะรู้สึกกระปรี้กระเปร่าหายเหนื่อย มีกำลังวังชาขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ ลักษณะดอกมีกลีบดอก 5 กลีบ มีเกสรตัวผู้สีม่วงโผล่พ้นกลีบดอก 2-3 อัน ผลสดสีเขียวรูปกลมแบนคล้ายผล "มะยม" แต่จะโตกว่า แบ่งเป็น 3-5 พู ภายในมีเมล็ด ดอกมีตลอดปี ขยายพันธุ์ด้วยวิธีเพาะเมล็ดกับตอนกิ่ง "ใคร่หอม" เหมาะจะปลูกทั้งแบบลงดินกลางแจ้งหรือปลูกลงกระถางตั้งวางในที่มีแดดส่องถึง รดน้ำบำรุงปุ๋ยสม่ำเสมอจะเติบโตเร็วและมีดอกไม่ขาดต้น โดยเฉพาะกลิ่นหอมของดอกจะเพิ่มพลังอย่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่ง
สรรพคุณ  ไล่ยุงไล่แมลง   แก้โรคกระเพาะ  ไซนัสอักเสบ  ผื่นคัน

ชื่อวิทยาศาสตร์  Schefflera leucantha R. Vig.
วงศ์    ARALIACEAE
ชื่ออื่นๆ(Other Name):ว่านอ้อยช้าง
หนุมานประสานกายเป็นไม้พุ่มแกมเถา  สูง 1-4 เมตร  ใบ ประกอบแบบนิ้วมือ เรียงสลับ  ใบย่อยรูปวงรี หรือรูปใบหอก กว้าง 1-3 ซม. ยาว 5-8 ซม.  ดอกช่อ  ช่อออกที่ปลายกิ่ง กลีบดอกสีนวล  ผล  สด รูปทรงกลม  การขยายพันธุ์  ปักชำต้น
ประโยชน์  ใบ แก้โรคในสมอง แก้โรคต่อมทอนซิลอักเสบ คออักเสบ  แก้วัณโรคปอด  ขยายหลอดลม  แก้ภูมิแพ้  แก้พิษต่างๆ และสมานแผล

วิธีและปริมาณที่ใช้ :
รักษาโรคหืด แพ้อากาศ ขับเสมหะ และโรคหลอดลมอักเสบ
ใช้ใบสดเล็กๆ 9 ใบ ต้มกับน้ำ 3 ถ้วยแก้ว เคี่ยวให้เหลือ 1 ถ้วยแก้ว รับประทานวันละ 2 ครั้ง ก่อนอาหาร เช้า-เย็น เป็นเวลา 49 วัน หืดควรจะหาย
ยาแก้อาเจียนเป็นเลือด
ใช้ใบสด 12 ใบย่อย ตำคั้นน้ำ 2 ถ้วยตะไล รับประทานครั้งละ 1 ถ้วยตะไล ติดต่อกัน 5-7 วัน
ใช้รักษาวัณโรค
ใช้เหมือนวิธีที่ 1 ติดต่อกัน 60 วัน แล้ว x-ray ดู ปอดจะหาย แล้วให้รับประทานต่อมาอีกระยะหนึ่ง

ชบาสีฟ้า  รหัส  7-34190-001- 383
ชื่อวิทยาศาสตร์ :  Hibiscus rosa-sinensis L.
ชื่อวงศ์ : MALVACEAE
ชื่อสามัญ  Hibiscus Blue
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : เป็นไม้พุ่มขนาดกลาง เนื้ออ่อน เปลือกค่อนข้างเหนียว ลำต้นสูงประมาณ 8 ฟุต  ใบ เดี่ยว ลักษณะของใบมนรี ปลายแหลม โคนใบมน ฐานใบกว้าง ขอบใบหยัก สีเขียวเข้ม ชบามีรูปดอกอยู่หลายชนิด จะแตกต่างกันตามพันธุ์ มีทั้งชนิดดอกซ้อนและดอกรา มีทั้งดอกเล็กและดอกใหญ่ สีก็จะต่างกันด้วย เช่น สีชมพู แดง แสด ขาว เหลือง ม่วง และดอกจะมีเกสรอยู่ตรงกลาง ออกดอกในหน้าร้อน
เป็นดอกไม้ที่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ โปรดสี ไม้ชนิดนี้นำเข้าจากต่างประเทศ เมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินพร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ไปทรงเยือนรัฐฮาวาย สหรัฐอเมริกา อย่างเป็นทางการ เมื่อปี 2503 และศาสตราจารย์พิเศษ ประชิด วามานนท์ ได้เขียนเล่าไว้ว่าใน 2509 ได้เข้าเฝ้าฯ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ณ วังไกลกังวล อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์  ทรงรับสั่งให้ ศ.ดร.ประชิด ทำการขยายพันธุ์ชบาสีฟ้าให้มากๆ
ประโยชน์ : ปลูกเป็นไม้ประดับ พันธุ์แท้ รากตำสดพอกฝี รับประทานช่วยขับน้ำย่อย ทำให้เจริญอาหาร ดอกสดใช้ขัดรองเท้าให้มัน

ประทัดฟิลิปปินส์  ประทัดไต้หวัน  รหัส  7-34190-001- 382  
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Hamelia patens Jacq.
ชื่อวงศ์ : RUBIACEAE
ชื่อสามัญ : Scarlet bush, Fire bush, Coloradillo
ชื่อพื้นเมือง : ประทัดฟิลิปปินส์ ประทัดทอง ประทัดเล็ก
ลักษณะทั่วไป (Characteristic) : ไม้พุ่มขนาดกลาง ลำต้นแตกกิ่งก้านเป็นพุ่มกลม กิ่งก้านมีสีน้ำตาลแดงเรื่อ
ใบ (Foliage) : ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามหรือรอบข้อประมาณ 3 ใบ ใบรูปรีถึงรูปไข่ กว้าง 5-7 เซนติเมตร  ยาว
5-10 เซนติเมตร   ปลายใบแหลม  โคนใบมน ขอบใบเรียบ แผ่นใบเป็นคลื่นเล็กน้อย   ผิวใบด้านบนสีเขียวอม
เหลือง เป็นมัน
ดอก (Flower) :    สีส้มแดง   ออกเป็นช่อแบบช่อกระจุกตามซอกใบและปลายกิ่ง   โคนกลีบดอกเชื่อมติดกัน
เป็นหลอดแคบเล็ก ปลายแยก 4 แฉก หยักเป็นแฉกเล็กๆ
ผล (Fruit) :   ผลสดแบบมีเนื้อ  รูปไข่  กว้างประมาณ 6 มิลลิเมตร ยาวประมาณ 8 มิลลิเมตร เมื่อแก่มีสีดำ
มีเมล็ดจำนวนมาก
การใช้งานด้านภูมิทัศน์ (Landscape Used) : ปลูกประดับสวน ตัดแต่งเป็นรูปทรงได้ดี แนวรั้ว เกาะกลางถนน ริมทางเดิน บังกำแพง ริมสระว่ายน้ำ ปลูกริมทะเล ไม่ทนน้ำท่วมขัง

หญ้าละออง  รหัส  7-34190-001- 381   
ชื่อวิทยาศาสตร์: Vernonia cinerea (L.) Less. (Compositae)
ชื่อสามัญ: Iron weed
ชื่อวงศ์  ASTERACEAE
ชื่ออื่นๆ ก้านธูป เซียวซัวเฮา ถั่วแฮะดิน ฝรั่งโคก เสือสามขา หญ้าดอกขาว  หญ้าสามวัน หมอน้อย ash-coloured fleabane
ไม้วงศ์เดียวกับทานตะวันสาบเสือเป็นพืชพันธุ์ล้มลุกอายุฤดูเดียวต้นสูง15-60 เซนติเมตรตามลำต้นเป็นร่องและมีขนใบเป็นใบเดียวเกิดแบบสลับใบล้างๆ มักจะมีลักษณะป้อมและโคนใบจะสอบเข้าหาเส้นกลางใบทั้งสองข้างส่วนใบ ตอนบนๆจะมีรูปเรียวยาวดอกออกเป็นช่อสีม่วงปนแดงเมื่อดอกแก่จะเปลี่ยน เป็นสีขาวเมล็ดเล็กมีขนยาวสีขาวช่วยในการกระจายพันธุ์ออกดอกตลอดป ีพบขึ้นทั่วไปตามที่รกร้างในบางท้องที่เรียกหญ้าดอกขาว หรือหมอน้อย
ประโยชน์  ใช้เป็นสมุนไพร  ช่วยลดความดันโลหิต  แก้ไข้  ปวดท้อง  แผลบวมอักเสบ ช่วยลดการสูบบุหรี่ได้  ใบสดตำพอกสมานแผลหรือรักษากลากเกลื้อน  รากสดต้มน้ำดื่มขับพยาธิ  เมล็ดตำพอก

ฝรั่ง  รหัส  7-34190-001-218 
ชื่อวิทยาศาสตร์ :    Psidium guajava  L.
ชื่อสามัญ :  Guava
วงศ์ :    MYRTACEAE
ชื่ออื่น :  สุราษฎร์ธานี จุ่มโป่, ปัตตานี ชมพู่, เชียงใหม่ มะก้วย, เหนือ มะก้วยกา มะมั่น, แม่ฮ่องสอน มะกา, ตาก มะจีน, ใต้ ยามู ย่าหมู, นครพนม สีดา, จีนแต้จิ๋ว ปั๊กเกี้ย
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้ต้น ขนาดกลาง สูง 3-5 เมตร ผิวเปลือกต้นเรียบเกลี้ยง กิ่งอ่อนเป็นสี่เหลี่ยม ใบ หนา หยาบ ใต้ท้องใบเป็นริ้ว เห็นเส้นใบชัดเจน ขนขึ้นนวลบาง ใบยาวประมาณ 10 ซม. กว้างประมาณ 6 ซม. ดอกช่อ ช่อหนึ่งมีดอกย่อย 3 - 5 ดอก ดอกเล็ก สีขาวอมเขียวอ่อน กลีบเลี้ยงแข็ง ผล รูปทรงกลม รูปไข่ หรือรูปรี ผิว เกลี้ยง สีเขียว เนื้อในขาว รสหวาน กรอบ ผลสุกสีเหลือง- เขียว มีเมล็ดเล็กๆ แข็งอยู่ภายใน
ส่วนที่ใช้ : ใบเพสลาด ผลอ่อนสด ผลสุก เปลือกต้นสดๆ ราก
สรรพคุณ :
          ฝรั่งมีสารแทนนินอยู่มาก สารนี้มีฤทธิ์ฝาดสมานน้ำมันหอมระเหยในใบฝรั่ง    สารแทนนินในฝรั่งยังยับยั้งการลุกลามของเชื้อโรค ช่วยสมานท้องและลำไส้ โดยช่วยลดอาการอักเสบของกระเพาะลำไส้ และช่วยลดอาการคลื่นไส้อาเจียน และยังช่วยอาการเกร็งตัวของลำไส้ ทำให้อาการปวดท้องบรรเทาลงได้ แก้ปวดเบ่ง
    ใบ  -   แก้ท้องเสีย ท้องร่วง ท้องเดิน (ที่ไม่ใช่บิด หรืออหิวาตกโรค)  เป็นยาห้ามเลือด ใส่แผลสด ใช้ใบ 2-3 ใบเคี้ยวๆ ระงับกลิ่นปาก แก้ฝี เป็นยาล้างแผล ดูดหนองและถอนพิษบาดแผล แก้เหงือกบวม แก้พิษเรื้อรัง แก้ปวดเนื่องจากเล็บขบ แก้แพ้ยุง
    ผลอ่อน - แก้ท้องเสีย ท้องร่วง ท้องเดิน ระงับกลิ่นปาก แก้บิดมูกเลือด มีไวตามินซีมาก เป็นกันหรือแก้โรคเลือดออกตามไรฟัน (ลักปิดลักเปิด) บำรุงเหงือกและฟัน บำรุงผิวพรรณ
    ผลสุก - มีสารเพ็กตินอยู่มาก ใช้รับประทานเป็นยาระบายได้
    ราก - แก้น้ำเหลืองเสีย เป็นฝี แผลพุพอง แก้เลือดกำเดาไหล
[/font][/size][/size]

กล้วยแดง รหัส   7-34190-001-216     
ชื่อวิทยาศาสตร์           Heliconia indica Lamarck cv     . Spectabilis.
ชื่อวงศ์            HELICONIACEAE
ชื่อสามัญ          -
ชื่ออื่น             กล้วยป่าอ่างขาง กล้วยแดง
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
        ต้น ลำต้นสูงประมาณ 2.5 - 4 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 15 เซนติเมตร กาบลำต้น ด้านนอกสีเขียวอมเหลือง มีประดำเล็กน้อย ด้านในสีเหลืองอ่อน ใบ ก้านใบสีเขียวอมเหลือง และมีประเล็กน้อยดอก ก้านดอกมีขน ปลีรูปไข่ ปลายมน ด้านบนสีเหลืองอมม่วงเข้ม ไม่มีนวล ด้านล่างมีสีครีม แต่ละใบเรียงซ้อมกันลึกและเมื่อกาบปลีหลุดมีสันตื้น ผล เครือหนึ่งมี 5 - 7 หวี หวีหนึ่งมี 9 - 13 ผล ผลป้อมปลายทู่ โดนเรียงก้านผลยาว เกือบเท่าความยาวของผล เนื้อสีเหลืองและมีเมล็ด
การขยายพันธุ์ :   แยกหน่อ เพาะเมล็ด
การใช้ประโยชน์
           ปลีนำมาปรุงอาหาร รากแห้ง ใช้ขับประจำเดือน กระจายลม บำรุงธาตุรักษาโรคริดสีดวงทวาร
นิเวศน์วิทยา
          มีถิ่นกำเนิดในอินโดจีน