ภาพวาดและสักรวา - ดอกหญ้า

[S@NG W@RIN]

ภาพวาดและสักรวา - ดอกหญ้า

 
      สักรวา  ดอกหญ้า  ที่ดารดาษ
ไร้ผู้ปรารถ-  นาหา  นิจจาเอ๋ย
เจ้าซ่อนงาม  ไร้ผู้  จะชูเชย
เขาละเลย  ผ่านไป  ไม่ชิดชม
ฤาใครเห็น  งามเจ้า  เท่าข้าเห็น
เจ้ารำเค็ญ  เช่นไร  ไม่เคยข่ม
ประดับทุ่ง  ลานตา  น่าภิรมย์
"คนงายงม"  ใครกล่าว  ช่างเขาเอย


สักรวาบทนี้ แต่งเพราะการเรียนวิชาภาษาไทยตอนอยู่ชั้นมัธยมปลายกับ อ.เรืองอุไร กุศลาสัย (ท่านมาช่วยสอนชั้นมัธยมปลายให้กับโรงเรียนสาธิตของมหาวิทยาลัยศิลปากร)

ยังจำภาพท่าน ที่ราวกับคุณป้าใจดี มาช่วยตรวจบทเรียนให้เด็กๆ ไม่เว้นแม้ในเวลาพักทานอาหารกลางวันได้มาจนถึงทุกวันนี้

ท่านได้ช่วยแก้ไขถ้อยคำเพื่อให้สละสลวยขึ้น ดังในช่วง "ไร้ผู้ปรารถนาหา นิจจาเอ๋ย" นั้น เดิมได้แต่งว่า "ไร้ผู้ ปรารถนา นิจจาเอ๋ย" เพื่อเพิ่มพยางค์และน้ำหนักของเนื้อความให้มากขึ้น

หรือช่วง "เขาละเลยผ่านไป ไม่ชิดชม" แก้จากเดิมคือ "เขาละเลยผ่านไป ไม่เชยชม" เพราะท่านว่าน่าจะใช้คำ "ชิดชม" แทน "เชยชม" เพื่อให้เสียงสั้นเข้า ราวกับการเน้นความ

คุณครูทุกท่านเปรียบได้กับบิดามารดา ขอกราบขอบพระคุณวิธีการใช้ภาษาที่เคยได้รับการสั่งสอนมาค่ะ

ที่มา : http://www.gotoknow.org/posts/498030

[MontriPro]

สักวาก็แต่งดี รูปก็สวย