แคป่า แคหัวหมู 7-34190-001-052

[ยุวธิดา คำนาโฮม]

7-34190-001-052   แคป่า แคหัวหมู
ชื่อ   แคหัวหมู
ชื่ออื่น ขุ่ย แคว (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) แคขอน แคหางค่าง (ร้อยเอ็ด) แคปุ๋มหมู (เชียงใหม่) แคยอดดำ (ภาคใต้) แคหมากลิ่ม (ชาน-แม่ฮ่องสอน) แคหมู แคหัวหมู (ทั่วไป)   แคขอน แคหางค่าง (เลย); แคปุ๋มหมู (เชียงใหม่); แคยอดดำ (ภาคใต้); แคหมู  แคอาว
ชื่อวิทยาศาสตร์   Fernandoa adenophylla (Wall. ex G. Don) Steenis
วงศ์   BIGNONIACEAE
ชื่อสามัญ        -
แหล่งที่พบ พบมากในป่าดงดิบแล้งและป่าผสมผลัดใบของทุกภาค ประเภทไม้   ไม้ยืนต้น
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ต้น  ไม้ยืนต้น สูงประมาณ 20 เมตร ดอก  ออกดอกตอนปลายกิ่ง กลีบช่อดอกด้านนอกสีม่วงอ่อนๆ ตรงกลางดอกสีม่วงแดง ผล  เป็นฝักมีขนส่วนที่ใช้บริโภค กลีบดอก ฝักอ่อนการขยาพันธุ์ เมล็ด สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม เจริญเติบโตได้ดีในดินทุกชนิดฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ เดือนสิงหาคม-พฤศจิกายน
การปรุงอาหาร กลีบดอกฝักอ่อน นำมาต้มก่อนแล้วจึงนำไปปรุงอาหาร เช่น ผัด ไม่นิยมนำไปแกง
ไม้ ต้นผลัดใบขนาดเล็ก สูง 5-15 เมตร ใบประกอบแบบขนนกชั้นเดียว ยาว 20-55 ซม. ใบย่อย 4-8 คู่ รูปขอบขนานหรือแกมรูปรี หรือแกมรูปใบหอก ยาว 8-25 ซม. ปลายใบแหลม โคนใบแหลมถึงเกือบกลม แผ่นใบเกลี้ยงหรือมีขนประปราย ก้านใบสั้น ยาวไม่เกิน 0.5 ซม. ช่อดอกยาว 15-35 ซม. มี 4-10 ดอก ก้านดอกยาว 2-6 ซม. กลีบเลี้ยงยาว 3.3-5.5 ซม. มีขนปุย กลีบดอกสีเหลืองตุ่นๆ บางครั้งปนสีแดงด้านใน หลอดกลีบยาว 6-6.5 ซม. กลีบปากกว้างประมาณ 3.5 ยาวประมาณ 4.5 ซม. ปากกว้าง 10-15 ซม. ฝักรูปแถบ มีขนปุย ยาว 30–70 ซม. เมล็ดกว้างประมาณ 1-1.3 ยาวประมาณ 3-5 ซม. แคหัวหมูมีเขตการกระจายพันธุ์ในจีนตอนใต้ พม่า ภูมิภาคอินโดจีน ในประเทศไทยพบทางภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคตะวันตกเฉียงใต้ และภาคใต้ตอนบน ขึ้นตามป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณ จนถึงระดับความสูงประมาณ 1000 เมตร (ในต่างประเทศ 1700 เมตร)