ยางกราด รหัส 7-34190-001-024

[ณัฏฐา ภารจรัส]

ยางกราด รหัส 7-34190-001-024
ชื่อวิทยาศาสตร์ Dipterocarpus intricatus Dyer
ชื่อพื้นเมือง กาด,ยางสะแบง (นครราชสีมา); กราด, ซาด (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); กร้าย (ส่วย – สุรินทร์);
ชะแบง, ตะแบง, สะแบง (สุรินทร์); ตรายด์ (เขมร, ส่วย –
สุรินทร์); ยางกราด (สระบุรี); ลาง (ชลบุรี); เหียง กราด
(ราชบุรี, เพชรบุรี); เหียงน้ำมัน (ราชบุรี); เหือง (ระยอง)
ชื่อวงศ์ DIPTEROCARPACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น ยางกราดเป็นไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ สูง 15 – 30 เมตร ลำต้น เปลาตรง กิ่งก้านสาขาเป็นพุ่มกลม ทึบ เปลือกต้นสีน้ำตาลปนเทา เปลือกแตกเป็นร่องเล็กๆ
ใบ ใบเดี่ยว เวียนสลับ รูปไข่แกมขอบขนาน โคนใบรูปหัวใจ ขอบใบเรียบ เนื้อใบหนา ผิวใบด้านบนมีขนหยาบและสาก ใบอ่อนและยอดอ่อนมีหูใบสีแดง
ดอก ดอกออกเป็นช่อ ตามซอกใบที่ปลายกิ่ง กลีบดอกมี 5 กลีบ โคนเชื่อมติดกัน ปลายแยกบิดรูปกังหัน สีขาว แซมสีชมพูเป็นแถบตรงกลางแต่ละกลีบ ออกดอกเดือนมกราคม – กุมภาพันธ์
ผล ผลรูปร่างค่อนข้างกลม เป็นจีบพับ มีปีกผล 5 ปีก ปีกยาว 2 ปีก ปีกสั้น 3 ปีก เมล็ดแข็ง ออกผลเดือนกุมภาพันธ์ – พฤษภาคม
แหล่งที่พบ ป่าเต็งรัง
สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม ชอบแสงแดดจัด ขึ้นได้ดีในดินร่วน ไม่อุ้มน้ำ
ฤดูกาลใช้ประโยชน์ ฤดูหนาว
ส่วนที่ใช้เป็นอาหาร ดอกอ่อน รับประทานสดจิ้มกับน้ำพริก ลาบ รส เปรี้ยว
การขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด